در ردیابی هدف با دوربین ساختار هدف بر دقت ردیابی بسیار تاثیر دارد. در این مقاله روشی جدید برای بهینهسازی محل قرار گرفتن پنج نشانگر بر روی یک هدف قابل رویت برای دوربین ارائه میگردد. تابع هدف پیشنهادی برای جایابی نشانگرها برابر با مجموع فاصله هر نشانگر از کلیه صفحاتی است که از ترکیب سهتاییهای بوجود آمده از سایر نشانگرها تشکیل میگردد. برای جلوگیری از متقارن شدن ساختار هدف که برچسب زنی نشانگرها را در تصویر ناممکن میسازد، از یک قید که تضمین میکند اختلاف فاصله بین زوج نشانگرها از یک حداقل بیشتر شود، استفاده مینماییم. برای حداکثر کردن تابع هدف پیشنهادی با قید اشاره شده از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. نتایج تجربی حاصل از جایابی نشانگرها در هدف با استفاده از روش پیشنهادی (با اعمال و بدون اعمال قید) و سایر روشها ارزیابی گردیدند. این روشها به لحاظ خطای تخمین وضعیت سهبعدی و سرعت ردیابی در حضور نویز مورد مقایسه قرار گرفتند. این نتایج کارایی روش پیشنهادی برای جایابی نشانگرها را تایید مینماید.
نایبی آستانه, امیرحسین, & احمدی فرد, علیرضا. (1399). بهینهسازی ساختار هدف در سیستم ردیابی حرکت مبتنی بر دوربین. مجله بینایی ماشین و پردازش تصویر, 7(1), 63-75.
MLA
امیرحسین نایبی آستانه; علیرضا احمدی فرد. "بهینهسازی ساختار هدف در سیستم ردیابی حرکت مبتنی بر دوربین". مجله بینایی ماشین و پردازش تصویر, 7, 1, 1399, 63-75.
HARVARD
نایبی آستانه, امیرحسین, احمدی فرد, علیرضا. (1399). 'بهینهسازی ساختار هدف در سیستم ردیابی حرکت مبتنی بر دوربین', مجله بینایی ماشین و پردازش تصویر, 7(1), pp. 63-75.
VANCOUVER
نایبی آستانه, امیرحسین, احمدی فرد, علیرضا. بهینهسازی ساختار هدف در سیستم ردیابی حرکت مبتنی بر دوربین. مجله بینایی ماشین و پردازش تصویر, 1399; 7(1): 63-75.